ตำนาน ภูติ ผี ปีศาจ (วันละ1ตัวจิตเเจ่มใส)26ตัวแล้ว (หน้าสาม)

13.อินุกามิ อินุกามิเป็นวิญญาณสุนัขที่ซื่อสัตว์ต่อเจ้านาย ซึ่งเมื่อมันกลายเป็นอินุกามิ จะมีพลังสามารถตรวจจับวิญญาณตนอื่นได้ และบางตนยังสามารถขับไล่วิญญาณร้ายที่อริกันได้ แต่อินุกามิก็มีความดุร้ายเช่นเดียวกับหมาป่า

เรื่องเล่าเกี่ยวกับวิธีการสร้างอินุกามิ มีได้หลายวิธี บางวิธีกล่าวว่า วิญญาณของสัตว์เลี้ยงอันเป็นที่รัก สามารถเรียกมา อยู่ในรูปของวิณญญาณผู้พิทักษ์ได้ บางเรื่องเล่ากล่าวว่า วิธีการสร้างอินุกามิ คือ การทำให้สัตว์เลี้ยงอันเป็นที่รัก ตายด้วยน้ำมือของเจ้านายที่มันไว้ใจ นำศพไปฝังไว้ที่ทางแยก แล้วทำพิธีร่ายอาคม จะสามารถสร้างอินุกามิที่ทรงพลัง ที่สามารถไปไหนมาไหนได้เองโดยอิสระ มีแต่องเมียวที่มีพลังสูงส่งจริง จึงจะสามารถควบคุมอินุกามิ ที่ถูกสร้างขึ้นโดยวิธีนี้ได้

วิธีการสร้างอินุกามิ อีกวิธีหนึ่ง เล่าว่า ให้ผูกสุนัขที่หิวจัดไว้ แล้ววางชามอาหารล่อไว้แต่ให้กินไม่ถึง เมื่อความอยากอาหารของมันขึ้นถึงขีดสุด ก็ให้ตัดหัวซะ จะได้อินุกามิที่ทรงพลัง และดุร้ายมาก ในบางครั้งองเมียวที่เรียกอินุกามิมาใช้จู่โจมศัตรู อาจนึกเสียใจภายหลังที่สร้างอินุกามิขึ้นมา เพราะมันจู่โจมอย่างโหดเหี้ยม ไร้ความปราณี ดังนั้นผู้ที่จะใช้อินุกามิได้เต็มประสิทธิภาพ จึงจำกัดอยู่แค่องเมียวชั้นสูงเท่านั้น คนที่พลังไม่เข้าขั้น หากจะใช้อินุกามิ อาจต้องเสียใจภายหลัง หรือจบชีวิตของตัวเอง เพราะอินุกามิไม่ได้ควบคุมได้ง่ายๆ

ถึงแม่ว่าจะเป็นอินุกามิที่สร้างอย่างถูกวิธี จนเป็นวิญญาณผู้พิทักษ์ แต่หากปราศจากเจ้านาย หรือได้รับการปฏิบัติที่ไม่เหมาะสม มันก็อาจทอดทิ้งเจ้านาย และสามารถออกอาละวาดได้เอง การใช้ออินุกามิ มักเป็นทางเลือกสุดท้าย ของวิชามนต์ดำเพื่อเล่นงานใครซักคน ที่ไม่สามารถหาทางอื่นเล่นงานได้แล้ว การเรียกอินุกามิต้องการ การบูชายัญหนึ่งชีวิต ด้วยมือของตัวเอง เมื่อหนึ่งชีวิตดับลง จะได้อินุกามิกลับมา แต่ก็เป็นวิญญาณที่เต็มไปด้วยความแแค้น และไม่สามารถควบคุมได้ง่ายๆ ถ้าไม่มีการเตรียมการอย่างดีพร้อม ซึ่งไม่อาจคาดการณ์ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เจ้าของที่ไม่สามารถควบคุมอินุกามิได้ จะพบความยากลำบากในการกำจัดอินุกามิทิ้ง ถึงแม้ว่าจะพยายามนำไปทิ้งที่เกาะร้าง ก็ไม่ช่วยให้รอดพ้นจากคำสาปอินุกามิไปได้ ซึ่งจะทำให้เจ็บป่วยอย่างแระหลาด มีเพียงหมอมนต์ที่มีพลังเยียวยาสูงจริง จึงจะสามารถแก้คำสาปปอินุกามิได้

อินุกามิบางตน สามารถอยู่ในร่างของมนุษย์ได้ ทั้งยังสามารถสืบสายเลือดกับมนุษย์ได้อีกด้วย บางพวกเชื่อว่าะยังอยู่ในสังคมเดียวกับมนุษย์ อันเนื่องมากจากว่าได้รับการปลดปล่อยจากเจ้านาย คนธรรมดาบางคนที่มีพลังพิเศษ อาจสืบสายเลือดมาจากอินุกามิก็ได้ เช่นเดียวกับที่บางคนอาจสืบสายเลือดมาจาก ปีศาจจิ้งจอก

15. อาคานาเมะ เป็นผีที่มีลิ้นยาว ชื่อของอะคานาเมะ อาจมากจากลักษณะตัวของมัน ที่ค่อนข้างเล็ก และมีสีแดง ซึ่ง aka ในภาษาญี่ปุ่น แปลว่าสีแดง เรื่องเล่าของมันมักเล่าว่า ปีศาจตนนี้จะปรากฏตัวที่ห้องน้ำที่สกปรก ถูกทิ้งโดยไท้ได้ทำความสะอาด โดยมันจะใช้ลิ้นเลียสิ่งสกปรกเหล่านั้น จึงมีผู้เล่าว่าในยามค่ำคืนที่ได้ยินเสียงแปลกๆ จากห้องน้ำ บางทีอาจไม่ใช่เสียงของแมลงสาบ แต่จะเป็นเสียงของอะคานาเมะก็ได้ สำหรับอะคานามะห้องน้ำจะสกปรกหรือไม่ก็ไม่ใช่ปัญหา แต่อะคานาเมะจะชอบห้องน้ำที่สกปรกมากกว่า ซึ่งอะคานาเมะชอบเลียคราบสกปรกที่พิ้นห้องน้ำมาก มักจะออกมาเลียห้องน้ำตอนที่ผู้คนหลับหมด ถ้ามีใครเข้าไปใกล้ มันจะหนีหายอบ่างรวดเร็ว จึงไม่ง่ายนักที่จะพบเห็นปีศาจประเภทนี้

17.เคระเคระอนนะ เรื่องเล่าที่มาของสาวหัวเราะ มีตำนานมาจากสมัยเอโดะ มีหญิงงามคนหนึ่งที่มักจะคอยสร้างเสียงหัวเราะให้กับคนรอบข้าง ทำให้ผู้คนมีความสุขด้วยเสียงหัวเราะ และมุขตลกที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอที่ยากจะมีใครเลียนแบบได้ สาวหัวเราะเมื่อเป็นผี มักจะปปรากฏตัวเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ในที่ใดก็ได้ เพื่อสร้างเสียงหัวเราะให้กับคนที่ได้พบเธอ บางครั้งเธอจะปรากฏตัวในลักษณะที่มีหัวที่โตผิดปกติ แต่ตัวลีบนิดเดียว ซึ่งสาวหัวเราะสามารถปรับเปลี่ยนรูปร่าง ให้มีรูปร่างและขนาดแปลกๆ ได้ตามที่ต้องการ ซึ่งสาวหัวเราะจะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้คนที่พบเห็นเธอหัวเราะออกมาให้ได้ สาวหัวเราะมักจะเลือกปรากฏตัวให้คนที่มักไม่มีความสุข หรือไม่เคยเผยรอยยิ้มให้ใครเห็น เพื่อให้กำลังใจคนเหล่านั้น ซึ่งคนที่ได้พบกับสาวหัวเราะ จะจดจำเธอได้ไม่ลืม และทุกครั้งที่เจอเธอ จะไม่มีมุขซ้ำ
เรื่องเล่าอีกเรื่องของสาวหัวเราะ คือ ในยามค่ำคืนผู้คนที่เดินทางในที่เปลี่ยว จะเห็นสาวร่างมหึมา ที่มีเสียงหัวเราะดังก้องกังวาลไปทั่วทั้งแผ่นฟ้า คนที่ตกใจแม้ว่าจะพยายามหนีไปทางไหน เสียงนั้นก็จะตามเข้ามาใกล้ทุกทีๆ

19.โคดามะ โคดามะเป็นวิญญาณแห่งป่า แต่ไม่ใช่ว่าต้นไม้ทุกต้นจะกลายเป็นโคดามะ เรื่องเล่าของโคดาะมักจะเกิดกับต้นไม้ที่มีอายุมากๆ ใครก็ตามที่ไปตัดต้นไม้ที่กลายเป็นโคดามะแล้ว จะเกิดความหายนะแก่ผู้นั้น และแถบที่คนนั้นอาศัยอยู่ทั้งหมด ต้นไม้ที่น่าจะกลายเป็นโคดามะ ผู้คนจะนำเชือกศักดิ์สิทธิ์ (shimenawa) มาผูกไว้ เพื่อให้โคดามะคอยปกป้องคุ้มครอง โคดามะนั้นมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า และมีนิสัยที่ชอบปลอมเสียงผู้คน ดังนั้นเมื่อไปตะโกนที่ผู้เขา แล้วมีเสียงสะท้อนกลับมา คนญี่ปุ่นจึงเรียกเสียงสะท้อนนั้นว่า โคดามะ
โคดามะอาจอยู่ในร่างที่เป็นมนุษย์ หรือไม่ใช่มนุษย์ก็ได้ ซึ่งวิญญาณพฤกษา (Dryad) ส่วนมาก มักไม่อยู่ในรูปต้นไม้อยู่แล้ว โคดามะไม่ชอบผู้ที่ไม่เคารพผืนป่า ใครก็ตามที่ตัดต้นไม้โดยไม่จำเป็น เหล่าโคดามะจะหาทางแก้แค้นผู้นั้น แต่โคดามะส่วนมากรักสงบ และชอบที่จะแลกเปลี่ยนความรู้กับใครก็ตาม ที่สามารถสื่อสารกับโคดามะได้ เนื่องมาจากเชื่อกันว่าวิญญาณยิ่งอยู่นาน ยิ่งแข็งแกร่ง โคดามะเป็นวิญญาณของต้นไม้ที่มีอายุยืนนานมาหลายร้อยปี จึงมีพลังมหาศาลตรงกันข้ามกับท่าทีที่สงบนิ่งไม่มีพิษภัย

อ๊อกกกก!! น่ากลัววว นี่เอาอะไรมาให้อ่านตอนกลางดึกกลางดื่นนน!!

ส่วนใหญ่มีแต่วิญญาณที่เป็นของใกล้ตัวทั้งนั้นเลยเหะ

เรื่องเล่ามีว่า ผีตนนี้จะแปลงเป็นเด็กทารกที่ถูกทิ้งร้องไห้อยู่ที่ข้างทาง เมื่อคนที่เดินผ่านมาเข้ามาอุ้ม จะตกใจเมื่อเห็นใบหน้าเป็นตาแก่ ทั้งยังน้ำหนักเพิ่มขึ้นอย่างมาก จนยากที่จะถือไว้ได้ อีกทั้งโดยปกติคนจะตกใจเมื่อเห็นหน้าตา และจะทิ้งลงทันที เมื่อปีศาจทารกเฒ่าตกลงพื้น ก็จะหายไป ทิ้งไว้แต่เสียงหัวเราะ และผู้ที่งุนงงกับเหตุการณ์ที่ได้เจอกับผีตนนี้ บางเรื่องเล่าก็กล่าวว่า หากผู้ใดไม่ตกใจกับใบหน้าของปีศาจทารกเฒ่า และพยายามอุ้มไว้ให้ได้โดยไม่ปล่อยทิ้งลงพื้นสำเร็จ จะได้รับพรพิเศษจากปีศาจทารกเฒ่า

23.เมื่อในสมัยโบราณชาวบ้านมักเล่าลือถึงความน่ากลัวของมุจินะ

หรือปิศาจไม่มีหน้าแห่งเนินคะอุโนะคุนิซากะว่าเที่ยวหลอกหลอนผู้คนทั้งคืนจนไม่มีใครกล้าใช้ผ่าน



ทางเนินที่ว่านี้อยู่ในจังหวัดอิวาเตะสมัยก่อนที่นั่นเป็นไร่นาไม่มีแสงไฟส่องถึงเนินทอดตัวยาวไปตลอดสุดทาง ด้านขวาเป็นกำแพงวังจักรพรรค ด้านซ้ายเป็นแม่น้ำและมีไร่นา



ยามดึกคืนหนึ่งมีชายคนหนึ่งมุ่งหน้าเข้าเมือง เขาเร่งรีบและจำเป็นต้องผ่านเนินนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ เรื่องผีไม่มีหน้าเขาก็เคยได้ยินมาแต่เขาไม่ปักใจเรื่องเหนือธรรมชาติมาช้านาน ระหว่างที่ผ่านเนินนั้นอากาศยามค่ำคืนค่อนค่างหนาว เสียงจั๊กจั่นร้องระงม มองไปด้านข้างมีแต่ไร่นา เสียงลมพัดต้นหลิวดัง ฟู่ ฟู่ เป็นระยะ ในใจเขาคิดจะรีบผ่านไปให้เร็วที่สุด



แต่แล้วเขาก็หยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงนวญอนงค์คร่ำครวญบอบบาง เขาพบหญิงสาวใส่เสื้อผ้าชั้นดีมีปิ่นปักผมรัดเกล้าท่าทางเหมือนจะเป็นคนในตระกูลขุนนางกำลังนั่งหันหลังร้องไห้ปิดหน้าปิดตา



เขาสงสารเกรงว่าเธอจะคิดสั้นกระโดดน้ำตายเลยเดินเขาไปหวังจะปลอบใจ แม่นาง แม่นาง มีอะไรให้ข้าช่วยใหม... นางผู้นั้นไม่ตอบกลับก้มหน้าร้องไห้ท่าเดียว เขาเลยตัดสินใจเดินเข้าไปไกล้ๆและพูดกล่อมเบาๆว่า "แม่นาง นี่ดึกแล้วที่นี่ก็น่ากลัวด้วย ท่านอย่ามาอยู่เพียงลำพังเลยนะ มันอันตราย ไหน หันหน้ามาหาข้าสิแล้วข้าจะพาท่านไปส่งเอง" หญิงผู้นั้นหยุดร้องไห้แล้วเงียบชะงักเหมือนจะเข้าใจที่เขาพูด "หันมาสิคนดี มากับข้าเถิด" ชายคนนั้นพยายามปลอบอย่างเต็มที่ แต่แล้วเขาก็ต้องร้องเสียงหลงออกมาอย่างบ้าคลั่ง



เมื่อหล่อนนั้นหันหน้ามา... เธอไม่มีหน้า ไม่มีปาก ไม่มีจมูก ใบหน้าเธอเกลี้ยงเกลาเหมือนไข่ !!! และนางกระโดดเข้ากอดเขาไว้แน่น ชายผู้นั้นตกใจแทบเสียสติผลักเธออกไป และวิ่งหนีสุดชีวิต เหลือบหลังไปดูเหมือนเธอจะวิ่งตามมา เขาเลยเร่งหนี แต่แล้วสักระยะก็หายไปในความมืด ชายผู้นั้นเดินหนีมาได้สักระยะก็เห็นแสงไฟสว่างตรงหน้า นั่นคือรถเข็นร้านบะหมี่โซบะนั่นเอง เขาเลยวิ่งเข้าไปสงบจิตใจในแสงสว่าง เขาก้มหน้าก้มตาเหนื่อยหอบแฮกๆ คนขายบะหมี่เลยถามว่า "ท่านไปเจออะไรมาเหรอ ท่าทางเหมือนโดนพวกผีปิศาจหลอกมา" "ก็โดนจริงๆนะสิ" ชายผู้นั้นตอบเสียงหนัก "ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ ไม่มีหน้า ไม่มีตา ไม่มีจมูกหรือปาก มันน่ากลัวอะไรอย่างนี้"



และแล้วคนขายบะหมี่ก็บอกว่า "เขาทำหน้าอย่างนี้ใช่ไหม" ว่าแล้วเขาก็เอาแขนเสือลูบหน้าตนเองและแล้ว หน้าเขาก็หายวูบไปหมด ไม่มีหน้า ตา จมูก ปาก หน้าขาวเกลี้ยงเหมือนไข่ปลอก!!! เหวอ! ชายคนนั้นร้องลั่นแล้วเป็นลมหมดสติไปทันใด และแล้วแสงตะเกียงก็ดับวูบลง... นี่เป็นเรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นที่เนินคะอุโนะคุนิซากะมาช้านาน ตำนานเล่าว่าปิศาจตัวนี้จะออกมาหลอกหลอนคนที่เดินผ่านทุกคืนตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

25.ตันมะโมะเม็ง (ปิศาจผ้าขาว)

ตันมะโมะเม็ง (ปิศาจผ้าขาว) ปิศาจตนนี้แต่เดิมเป็นผ้าขาวที่ชาวญี่ปุ่นโบราณไว้ใช้ห่อศพคนตาย การที่มีวิญญาณผีร้ายมาเข้าสิงผ้าขาวนั้นอาจเป็นเหตุให้เกดตันมะโมะเม็งก็ได้ โดยปกติแล้วมันมักจะล่องลอยมาจากฟากฟ้ายามค่ำคืนเป็นผ้าสีขาวๆยาวๆปลิวว่อนสยายามเมื่อลมกลางคืนพัด เมื่อพบเห็นเหยื่อมันก็จะโผใช้ผ้าเข้ารัดคอจนคนๆนั้นหน้าขาวซีดขาดใจตายทันที และแล้วมันก็จะห่อตัวเอาวิญญาณคนตายนั้นลอยขึ้นฟ้าหายไป ตันมะโมะเม็งนั้นเป็นผีที่ร้ายกาจมาก และความร้ายกาจของมันจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นถ้ามันได้สะสมวิญญาณของตายไว้มากด้วย ตันมะโมะมเงนั้นเกลียดกลัวไฟ เพราะไฟเป็นสิ่งที่สามารถทำให้ร่างทั้งร่างและดวงวิญญาณของมันนั้นมอดไหม้เพียงไม่มีพริบตาได้...

รูปร่างลักษณะ - เป็นผ้าสีขาวๆยาวๆ ที่มีใบหน้าและดวงตาอยู่บนผ้า และล่องลอยไปมายามค่ำคืน

สถานที่ปรากฏตัว - พบมากที่สุดที่แถบภูเขาหรือป่าลึก ยามค่ำคืนจะปรากฏกายออกมาหาเหยื่อ

สิ่งที่ชอบ - พลังวิญญาณของมนุษย์

สิ่งที่เกลียด - ไฟ ความร้อน เครื่องลาง ของขลัง.